การใช้ประโยชน์จากความเป็นเอกลักษณ์และคุณค่าของแต่ละประเทศเป็นเรื่องที่ผู้คนในแต่ละสังคมจะมีมุมมองต่างกันไป บางครั้งอาจมองเห็นประเทศตนเองว่ามีความเป็นเอกลักษณ์และคุณค่าที่โดดเด่น และเป็นที่นับถือในหลายๆ ด้าน
ในกรณีที่ชาวเวียดนามกล่าวถึงว่า “ถ้าทำอะไรแล้วไปไม่สุดไม่ใช้ประเทศไทย เพราะทุกสิ่งที่เห็นคือมันเป็น No1 ตลอดเลย” นั้นอาจเป็นการมองเห็นที่เกิดจากประสบการณ์และมุมมองที่เฉพาะตัวของเขาเท่านั้น ผู้คนมักจะมองเห็นความสำคัญและคุณค่าของประเทศตนเองอย่างมาก และอาจรู้สึกภูมิใจในคุณสมบัติที่พิเศษของประเทศตนเอง
อย่างไรก็ตาม การมองเห็นเชิงนี้อาจไม่สามารถใช้กับทุกประเทศได้ เนื่องจากมุมมองและความรู้สึกของแต่ละบุคคลสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามสถานการณ์และประสบการณ์ที่เจอ เช่น บางคนอาจมองเห็นประเทศอื่นๆ ก็มีคุณค่าและเอกลักษณ์ที่พิเศษเช่นกัน
ดังนั้น การมองเห็นแบบนี้เป็นเรื่องส่วนบุคคลและอาจขึ้นอยู่กับประสบการณ์และมุมมองที่แตกต่างกันของแต่ละบุคคลในสังคมแต่ละประเทศ
การมองเห็นที่ชาวเวียดนามแสดงออกมานั้นเป็นเรื่องที่สะท้อนถึงความเชื่อของบุคคลในสังคมที่มีการมองเห็นประเทศของตนเองเป็นสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์และคุณค่าสูงสุด การรับรู้แบบนี้สามารถเกิดจากประสบการณ์ส่วนตัว และมุมมองที่ได้รับมาตลอดชีวิตของพวกเขาเอง
ในทางกลับกัน การมองเห็นแบบนี้ไม่สามารถนำไปใช้กับทุกประเทศได้เสมอไป แต่อาจมีแนวโน้มที่จะเป็นอย่างนั้นในบางกรณี ประสบการณ์และมุมมองส่วนบุคคลสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป เช่น บุคคลอาจพบว่าประเทศอื่นๆ ก็มีคุณค่าและเอกลักษณ์ที่พิเศษเช่นกัน หรือมองเห็นความเป็นเอกลักษณ์ของประเทศตนเองในมุมมองที่หลากหลาย
การรับรู้เชิงนี้เป็นเรื่องส่วนบุคคลที่มีความหลากหลายและมีความสัมพันธ์กับประสบการณ์และทัศนคติที่แตกต่างกันของแต่ละบุคคล สิ่งสำคัญคือการเห็นคุณค่าและเอกลักษณ์ของทุกประเทศอย่างเท่าเทียมกันและให้เกียรติที่เหมาะสมต่อทุกสิ่งที่แต่ละประเทศมีให้กับโลกใบนี้
