คำพูดนี้สะท้อนถึงความรู้สึกของคนลาวที่มีต่อความสัมพันธ์กับประเทศไทย และอาจหมายถึงความตั้งใจในการพึ่งพาตนเองและพัฒนาประเทศโดยไม่ต้องพึ่งพาไทยอีกต่อไป แต่การแสดงออกนี้อาจเกิดจากสถานการณ์เฉพาะหน้าหรือความรู้สึกที่มีต่อปัญหาหรือข้อขัดแย้งที่เกิดขึ้น
การที่สองประเทศจะมีความสัมพันธ์ที่ดีและร่วมมือกันได้จำเป็นต้องมีการสื่อสารที่เปิดเผยและสร้างความเข้าใจระหว่างกัน การตัดสินใจว่าจะพึ่งพาหรือไม่พึ่งพาประเทศอื่นๆ ก็เป็นสิทธิและทางเลือกของแต่ละประเทศ แต่ก็ต้องคำนึงถึงการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในระดับระหว่างประเทศด้วย
ใช่ครับ คำพูดที่สะท้อนถึงความรู้สึกของคนลาวต่อความสัมพันธ์กับประเทศไทยนี้สามารถตีความได้หลายด้าน การมีความตั้งใจในการพึ่งพาตนเองและพัฒนาประเทศเป็นสิ่งที่ดี และเป็นสิทธิของแต่ละประเทศในการกำหนดทิศทางการพัฒนาของตนเองโดยไม่ต้องพึ่งพาประเทศอื่นอย่างเต็มที่
อย่างไรก็ตาม การพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศย่อมต้องการการสื่อสารที่เปิดเผยและสร้างความเข้าใจที่ดีระหว่างกัน ความเข้าใจในสถานการณ์และความรู้สึกของอีกฝ่ายหนึ่งเป็นสิ่งสำคัญ เพราะสิ่งนี้ช่วยป้องกันการเกิดข้อขัดแย้งหรือความไม่เข้าใจซึ่งอาจนำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ไม่ดี
การพึ่งพาประเทศอื่นหรือไม่พึ่งพาเป็นเรื่องของความสามารถในการวางแผนและพัฒนาเชิงกลยุทธ์ แต่การสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับประเทศเพื่อนบ้านก็เป็นส่วนสำคัญที่ช่วยให้เกิดสันติภาพและความร่วมมือในระยะยาว การสื่อสารที่ดีและความเข้าใจซึ่งกันและกันจะช่วยให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืนและประโยชน์ร่วมกันสำหรับทั้งสองฝ่าย
